Psalm 146 – Szczęśliwy, kto ufa Bogu

Alleluja.
Chwal, duszo moja, Pana,

chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę;
chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę istniał.

Nie pokładajcie ufności w książętach
ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia.

Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi,
wówczas przepadają jego zamiary.

Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba,
kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim,

który stworzył niebo i ziemię,
i morze ze wszystkim, co w nich istnieje.
On wiary dochowuje na wieki,

daje prawo uciśnionym
i daje chleb głodnym.
Pan uwalnia jeńców,

Pan przywraca wzrok niewidomym,
Pan podnosi pochylonych,
Pan miłuje sprawiedliwych.

Pan strzeże przychodniów,
chroni sierotę i wdowę,
lecz na bezdroża kieruje występnych.

Pan króluje na wieki,
Bóg twój, Syjonie – przez pokolenia.
Alleluja.